یکی از مهمترین سوالاتی که همواره مطرح است این می باشد که آیا می توان گادولینیوم را بدون خطر به نوزادان و کودکان تزریق کرد با خیر؟ تمام شواهد موجود نشان می دهند که مواد حاجب مبتنی بر گادولینیوم در نوزادان و کودکان به خوبی تحمل می شوند و ممکن است اطلاعات رادیولوژیکی مفیدی را در موارد منتخب ارائه دهند. خطر یک واکنش نامطلوب دارویی ظاهراً در جمعیت اطفال بیشتر از بزرگسالان نیست.
در چند سال گذشته توجه قابل توجهی به سمیت سلولی بالقوه گادولینیوم و نقش آن در ایجاد فیبروز سیستمیک نفروژنیک (NSF) معطوف شده است. در یک بررسی اخیر، ۲۳ کودک در ایالات متحده امریکا بین سالهای ۱۹۹۷ و ۲۰۱۲ با اثبات این بیماری شناسایی شدند. همه آنها نارسایی کلیوی قابل توجهی داشتند یا تحت دیالیز بودند. چهار کودک بین ۶ تا ۹ سال سن داشتند. هفده (۷۴٪) بیمار با قرارگیری در معرض کنتراست گادولینیوم، عمدتا گادودیامید، ثبت شدند. شایان ذکر است هیچ مواجهه با گادولینیوم در ۶ نفر از بیماران ملاحظه نشد.
استفاده مناسب از گادولینیوم در نوزادان با تومور مادرزادی مغز
به دلیل سمیت سلولی بالقوه و اثرات ناشناخته، ما استفاده از کنتراست گادولینیوم را در نوزادان و کودکان خردسال را فقط در موارد ضروری تشخیصی توصیه می کنیم. حتی استفاده از آن را محدود به مواردی خواهیم کرد که مزایای تشخیصی معقولی محتمل به نظر می رسد. اغلب این موارد شامل کسانی می شود که مشکوک به تومور یا عفونت هستند. از آنجایی که مقداری از گادولینیوم آزاد احتمالاً توسط همه مواد حاجب به بافتها نشت می کند، به نظر منطقی می رسد که ®Dotarem را در نوزادان و کودکان توصیه کنیم؛ زیرا دارای قویترین اتصال گادولینیوم در بین تمام عوامل تجاری موجود است.
از آنجایی که نیمه عمر بیولوژیکی این عوامل ممکن است در نوزادان نارس به دلیل نرخ فیلتراسیون گلومرولی پایین تر (GFR) در نوزادان نارس طولانی شود، به صورت تئوری خطر قرارگیری در معرض گادولینیوم آزاد ممکن است در این زیر گروه وجود داشته باشد و افزایش پیدا کند. احتیاط ها و ممنوعیتهای مربوط به استفاده از گادولینیوم در کودکان مبتلا به نارسایی کلیوی باید از دستورالعملهای مورد استفاده در جمعیت بزرگسال پیروی کند.
