به گزارش صد آنلاین هر سال، ۲۶ مارس در سراسر جهان به عنوان “روز بنفش برای صرع” نامگذاری شده است. این یک رویداد جهانی است که برای افزایش آگاهی در مورد علل، علائم و درمان صرع به عنوان یک اختلال تهدید کننده زندگی سازماندهی شده است. این روز همچنین برای افزایش آگاهی و آموزش مردم در مورد صرع است.
تاریخچه روز بنفش برای صرع
کسیدی مگان، که خود با صرع دست و پنجه نرم می‌کرد، در سال ۲۰۰۸ مفهوم روز بنفش را مطرح کرد. هدف این رویداد جهانی ارتقاء آگاهی در مورد صرع و اطمینان دادن به کسانی است که تشنج دارند و در این زمینه تنها نیستند. در سال ۲۰۰۹، کسیدی مگان با انجمن صرع دریانوردی و بنیاد آنیتا کافمن همکاری کرد تا روز بنفش را در سراسر جهان راه اندازی کند. به عنوان حامیان اصلی این طرح، آ‌ن‌ها با سازمان‌ها و افراد مختلف در سطح جهان برای افزایش آگاهی در مورد صرع همکاری می‌کنند. تلاش‌های مشترک کسیدی مگان، EAM و بنیاد آنیتا کافمن منجر به مشارکت فعال بسیاری از سازمان‌ها، مدارس، مشاغل، سیاستمداران و افراد مشهور در سراسر جهان شده است.
اهمیت روز بنفش برای صرع
صرع یک اختلال مغزی است که با تشنج‌های مکرر مشخص می‌شود. افرادی که در سراسر جهان مبتلا به این اختلال تشخیص داده شده اند باید به طور مساوی درمان شوند. انگ اجتماعی و اسطوره‌ها هنوز در جامعه در حال توسعه با سرعت بالا وجود دارد. رویکرد فراگیر این روز ویژه، می‌تواند در زندگی افراد مبتلا به صرع تغییر ایجاد کند و جامعه‌ای با درک بیشتر و دلسوزتر را ارتقا دهد.
نکاتی درباره بیماری صرع
۱. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، تخمین زده می‌شود که تا ۷۰ درصد از افراد مبتلا به صرع در صورت تشخیص و درمان مناسب، بدون تشنج زندگی می‌کنند.
۲. خطر مرگ زودرس در افراد مبتلا به صرع تا سه برابر بیشتر از جمعیت عادی است.
۳. صرع بخش قابل توجهی از بار بیماری در جهان را به خود اختصاص و حدود ۵۰ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد.
۴. تقریباً ۲.۲ میلیون آمریکایی با صرع زندگی می‌کنند.
۵. صرع مسری نیست. همچنین یک اختلال روانی هم نیست.
بیماری صرع نوعی بیماری مزمن و چهارمین بیماری شایع در جهان است که در طبقه‌بندی بیماری‌های مغز و اعصاب قرار می‌گیرد. این بیماری یک اختلال نورولوژیکی «سیستم عصبی مرکزی» است، که در آن فعالیت سلول‌های عصبی در مغز مختل شده و منجر به تشنج می‌شود
انواع صرع
پزشکان با توجه به نحوه شروع فعالیت غیر طبیعی مغز، صرع و تشنج ها را به چند نوع تقسیم بندی می کنند. در ادامه به بررسی تشنج و حمله های صرعی مختلف می پردازیم:
- تشنج کانونی یا صرع پارشیال:در صورتی که تشنج به دلیل فعالیت غیر طبیعی یکی از ناحیه های مغز باشد تشنج کانونی، صرع پارشیال یا تشنج جزئی رخ می دهد. در صرع پارشیال تمام نقاط مغز درگیر نیست و فقط ناحیه خاصی از مغز باعث بروز علائم صرع می گردد. صرع پارشیال به دو گروه تقسیم می گردد:
- صرع پارشیال با نقص در هوشیاری: در این نوع تشنج فرد آگاهی و هوشیاری خود را از دست می دهد و ممکن است که برای مدت زمانی به یک نقطه خیره شود و پاسخ درستی به صدای اطرافیان خود ندهد. در این نوع تشنج ممکن است بیمار حرکاتی نظیر مالیدن دست ها به هم، راه رفتن حول یک دایره، جویدن و بلعیدن را انجام دهد.
- صرع پارشیال بدون از دست دادن هوشیاری:در این نوع تشنج میزان هوشیاری بیمار کاهش پیدا نمی کند حتی ممکن است بیمار کاملا بیدار و هوشیار باشد. حتی ممکن است بعد از تشنج، قادر به یادآوری وقایعی که هنگام تشنج اتفاق افتاد باشد. در طول تشنج کانونی بدون از دست دادن هوشیاری، فرد توانایی پاسخگویی به اطرافیان را ندارد. به طور کلی تشنج های کنونی بدون از دست دادن هوشیاری بسیار مختصر هستند و کمتر از دو دقیقه به طول می‌انجامد.
- صرع خفیف:مدت زمان صرع خفیف یا تشنج های خفیف کوتاه تر از تشنج های شدید است و کمتر از ۱۵ ثانیه به طول می انجامد. تشنج خفیف معمولاً در کودکان رخ می دهد و برای مدتی کوتاه باعث شود که فرآیندهای مغزی فرد متوقف شود.در صرع خفیف فرد روی زمین نمی افتد و بدنش دچار لرزش نمی شود. در نوع خفیف ممکن است فرد مبتلا برای مدتی به یک نقطه خیر شود یا اندام های فرد مبتلا دچار اختلالات حرکتی شود. مثلا فرد لب خود را بگزد یا پلک فرد دچار پرش شود.
- تشنج های منتشر یا صرع بزرگ:تشنج های منتشر که با نام صرع بزرگ نیز شناخته می شوند، تمام نقاط مغز را درگیر می کنند. تشنج های منتشر به شش نوع مختلف تقسیم می شوند که در ادامه به بررسی هر یک از آن ها می پردازیم:
- تشنج های خاموش:این تشنج معمولاً در کودکان اتفاق می افتد از مشخصات این تشنج می توان به خیره شدن به یک نقطه انجام دادن حرکاتی مانند ملچ مولوچ کردن یا چشمک زدن اشاره نمود. گاهی ممکن است تشنج خاموش منجر به از بین رفتن هوشیاری در فرد شود.
- تشنج های آتونیک:در این نوع تشنج کنترل ماهیچه ها از دست می رود و ممکن است فرد به صورت ناگهانی روی زمین بیفتد.
- تشنج های تونیک:تشنج های تونیک با سفت شدن ماهیچه های پشت بازوها و پاها همراه هستند. سفت شدن ماهیچه ها باعث می شود که فرد زمین بخورد و بدن وی دچار لرزش شود.
- تشنج های کلونیک:تشنج‌های کلونیک معمولاً بازو گردن و صورت را درگیر میکند این نوع تشنج ها معمولاً باعث ایجاد حرکات ناگهانی ماهیچه ای می شوند.
- تشنج‌های میوکلونیک: صرع میوکلونیک یا تشنج میوکلونیک باعث می شود ماهیچه ها به صورت ناگهانی و ناخواسته منقبض شوند معمولا این نوع تشنج در کودکان و نوجوانان شایع تر است. در این نوع تشنج در هر دو طرف بدن بازوها و پاها به صورت ناگهانی و تکراری به حرکت در می آیند.
- تشنج های تونیک کلونیک: تشنج تونیک کلونیک از پرالتهاب ترین تشنج‌های صرعی هستند این نوع تشنج ها باعث می شوند که فرد به صورت ناگهانی هوشیاری خود را از دست دهد. لرزیدن و سفت شدن بدن و در برخی از موارد از دست دادن کنترل ادرار یا گاز گرفتن زبان از مشخصه های این نوع تشنج هستند.
چرا افراد به بیماری صرع مبتلا می شوند؟
بیماری صرع یک بیماری شایع است که بسیاری از افراد را مبتلا میکند. تقریبا نیمی از افرادی که به این بیماری مبتلا هستند علت ابتلایشان را نمی دانند. گاهی ممکن است افراد به دلایل مختلفی به این بیماری مبتلا شوند در ادامه به بررسی هر یک از دلایل صرع می‌پردازیم:
- ضربه به سر:گاهی ممکن است در اثر تصادف با ماشین یا دیگر حوادث به سر افراد ضربه وارد شود. ممکن است پس از وارد شدن ضربه به سر فرد به این بیماری مبتلا گردد.
- سابقه خانوادگی:در صورتی که در خانواده سابقه ابتلا به این بیماری وجود داشته باشد، فرد در معرض خطر ابتلا به اختلالات تشنجی و بیماری صرع قرار می‌گیرد.
- عفونت های مغزی:عفونت هایی مانند مننژیت می توانند باعث التهاب مغز و نخاع شوند. التهاب مغز و نخاع خطر ابتلا به بیماری صرع را افزایش می دهند.
- سکته در سایر بیماری های عروقی:سکته و برخی از بیماری های عروقی می توانند به مغز آسیب وارد کنند. وارد شدن هرگونه آسیب به مغز می تواند باعث ابتلا به این بیماری شود.
- دمانس یا زوال عقل:دمانس یا کاهش فعالیت های مغزی از دیگر عواملی هستند که ممکن است باعث بروز بیماری صرع شوند. معمولا کسانی که آلزایمر دارند در خطر ابتلا به این بیماری قرار می گیرند.
- بیماری های عفونی :برخی از بیماری‌ها مانند ایدز و انسفالیت ویروسی باعث می‌شوند که افراد به این بیماری مبتلا گردند. انسفالیت ویروسی، ویروسی است که باعث می‌شود به بافت مغز آسیب وارد می گردد.
- آسیب های پیش از تولد:در صورتی که در دوره بارداری مادر تغذیه نامناسب داشته باشد یا در مکانی قرار گیرد که در آنجا کمبود اکسیژن وجود دارد، خطر ابتلا به بیماری صرع را برای نوزاد خود افزایش می دهد.
